zdrowie intymne

Impotencja

Nieoficjalnie mówi się, że mężczyźni o swojej sprawności seksualnej myślą równie często, co kobiety o urodzie. Problem zaczyna się w momencie, gdy ciało mężczyzny odmawia posłuszeństwa i pomimo usilnych starań nie udaje mu się wywołać pożądanego efektu erekcji. Impotencja, bo o niej mowa, dotyka średnio co drugiego mężczyznę w różnych okresach życia. Tylko nielicznym szczęściarzom udaje się zachować pełną funkcjonalność łóżkową aż do późnych lat starości. Wśród mężczyzn poniżej 55 roku życia problem impotencji zdarza się stosunkowo rzadko (8% populacji), w porównaniu do innych kategorii wiekowych. Jest on jednak poważną dysfunkcją, która w widocznym stopniu oddziałuje na różne aspekty życia małżeńskiego lub partnerskiego. Panowie dotknięci impotencją są znacznie mniej pewni siebie. Wynika to z lęku przed niezaspokojeniem kobiecych oczekiwań i staniem się obiektem drwin – wyrażenie „Ty impotencie!” jest chyba najgorszą obelgą, jaką mężczyzna może usłyszeć z ust kobiety. Seks jest swoistym cementem, spajającym związek dwojga ludzi, a przy tym odpowiada za zachowanie pełni zdrowia fizycznego i psychicznego. Jego częściowy lub całkowity brak nie tylko utrudnia zbudowanie trwałych relacji, ale również uniemożliwia posiadanie potomstwa. Wbrew obawom i powszechnie krążącym mitom impotencja jest przypadłością, którą można skutecznie leczyć, dlatego mężczyźni nie powinni odkładać wizyty u specjalisty na potem.

Rodzaje i przyczyny impotencji

Niektórzy uważają, że pod pojęciem impotencji powinno się klasyfikować znacznie więcej przypadłości, niż tylko zaburzenie erekcji członka. Wówczas, zgodnie z rozszerzoną definicją, wyróżnia się:

impotencję generatywną (niepłodność)
impotencję erektywną (niezdolność do wywołania wzwodu)
impotencję orgastyczną (zaburzenia orgazmu i wytrysku nasienia)

W klasycznym podziale impotencję określa się na postawie generalnej przyczyny wystąpienia problemu:

IMPOTENCJA PSYCHICZNA jest wynikiem nieuzasadnionego lęku mężczyzny przed zbliżeniem płciowym. Problem ten dotyka głównie młodych mężczyzn, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z seksem. Jako główny powód odczuwania psychicznej blokady wskazuje się tendencję do popadania w kompleksy, brak pewności swoich umiejętności, lęk przed niezaspokojeniem potrzeb partnerki, obawa przed niechcianą ciążą, poczucie winy i grzechu. Impotencja psychiczna w wielu przypadkach ma podłoże nerwicowe – silny stres, przeżywany w pracy lub domu, a także seksualne urazy z młodości (molestowanie, prześladowanie, gwałt) mogą wywierać negatywny wpływ na kształtowanie się sfery seksualnej mężczyzny. W tym przypadku często mamy do czynienia z wtórnym aseksualizmem oraz stanami depresyjnymi.

Leczenie:
W przypadku zaburzeń wzwodu o podłożu psychicznym polecaną metodą leczenia jest psychoterapia. Terapeuta może przepisać także łagodne preparaty o działaniu przeciwlękowym, odprężającym i łagodzącym napięcie. Bardzo ważne jest, by w trakcie spotkań zachować absolutną szczerość, bo tylko ona gwarantuje sukces w odnalezieniu i wyeliminowaniu przyczyny impotencji.

IMPOTENCJA FIZYCZNA wiąże się z zaburzeniem funkcjonowania prącia, spowodowanym przez rozmaite stany chorobowe. Brak erekcji najczęściej jest wynikiem schorzeń układu sercowo-naczyniowego oraz związanego z wiekiem obniżenia się poziomu testosteronu. Możliwe jest również wystąpienie impotencji na tle neurogennym, która ujawnia się jako symptom uszkodzenia odpowiednich segmentów kręgosłupa i rdzenia kręgowego. Poza tym, na rozwój zaburzeń erekcji o podłożu somatycznym mogą wpływać:

niektóre leki (moczopędne, przeciwnowotworowe, hipotensyjne, neuroleptyki)
wady anatomiczne prącia (np. stulejka)
substancje uzależniające (alkohol, morfina, heroina, amfetamina, kokaina)
zaburzenia czynności tarczycy
stwardnienie rozsiane
polineuropatia
zabiegi operacyjne

Leczenie:
Farmakologiczna terapia impotencji opiera się na podawaniu pacjentowi preparatów zawierających inhibitory fosfodiesterazy typu 5, czyli substancji hamujących czynność enzymu wyłączającego wzwód. Najczęściej przepisywanymi substancjami leczniczymi są: awanafil (Spedra), sildenafil (Viagra, Maxigra), tadalafil (Cialis) oraz wardenafil (Levitra). Powszechnie stosowane są również pochodne morfiny (np. apomorfina) oraz leki hormonalne, uzupełniające niedobory androgenów. Od niedawna prowadzone jest również leczenie zabiegowe, które opiera się na dostarczaniu fal dźwiękowych o określonej częstotliwości do ciał jamistych prącia. Metoda RENOVA charakteryzuje się bardzo wysoką skutecznością. Dzięki niej w męskim członku uruchomiony zostaje proces angiogenezy, czyli tworzenia nowych naczyń krwionośnych. Dzięki temu większa ilość krwi dopływa do tkanek, co skutkuje poprawą ukrwienia prącia i tym samym poprawą potencji.

Jak oceniasz ten wpis?