zdrowie intymne

Rzęsistkowica

Rzęsistkowica jest chorobą zakaźną, wywoływaną przez pierwotniaka – rzęsistka pochwowego. Jest to pasożyt w kształcie gruszki o wymiarach około 7×10 mikronów, niewidoczny gołym okiem, posiadający zdolność samodzielnego poruszania się. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) rzęsistkowica jest najczęstszą chorobą przenoszona drogą płciową, którą może być zakażona nawet co 10 kobieta na świecie.
Objawy chorobowe mogą występować również u mężczyzn, jednak zdarza się to rzadziej.

Jak dochodzi do zakażenia?

Główną drogą szerzenia się choroby są stosunki seksualne. Zakażenie, ze względu na długi czas przeżycia pierwotniaka poza organizmem człowieka (ponad 24 godziny), możliwe jest również pośrednio. Dotyczy to niemal wyłącznie krajów rozwijających się (np. na terenie Afryki, Azji Południowo-Wschodniej) i ma miejsce podczas korzystania ze wspólnych ręczników, gąbek, pływania w zanieczyszczonym basenie czy korzystania z wanny, w której znajdują się pierwotniaki. U kobiet rzęsistki przyczepiają się najczęściej do błony śluzowej pochwy, rzadziej zajęta jest cewka moczowa i pęcherz moczowy. U mężczyzn najczęściej pierwotniak zajmuje okolicę prącia oraz cewkę moczową, rzadziej prostatę.
Zakażenie dotyczy niemal wyłącznie narządów płciowych.

Objawy

U większości zakażonych zakażenie przebiega bezobjawowo. Szacuje się, że jedynie u co trzeciej osoby zakażonej rzęsistkiem występują objawy. Należy jednak pamiętać, że nawet osoby bez objawów chorobowych mogą zakażać swoich partnerów.

U kobiet do najczęściej występujących objawów należą:

Upławy, czyli nadmierna, nieprawidłowa wydzielina z pochwy. Już sam charakter tej wydzieliny może nasuwać podejrzenie zakażenia rzęsistkiem. Najczęściej wydzielina jest pienista, o szarym kolorze i nieprzyjemnym zapachu.
Świąd i/lub pieczenie z zaczerwienieniem – zlokalizowane w okolicy sromu lub pochwy.
Dyskomfort lub bolesność podczas stosunku płciowego.

Gdy rzęsistki atakują cewkę moczową pojawiają się objawy takie jak w przypadku zakażenia układu moczowego, a więc: pieczenie lub ból podczas oddawania moczu, częste parcie na mocz.

Mężczyźni z rzęsistkowicą mogą odczuwać podrażnienie lub świąd okolicy penisa, uczucie pieczenia podczas oddawania moczu lub po wytrysku. U niektórych dochodzi do wycieku nieprawidłowej wydzieliny z cewki moczowej.Rzęsistkowica może być powodem dyskomfortu lub dolegliwości bólowych podczas stosunku u obojga partnerów. Nieleczona może utrzymywać się miesiącami, a nawet latami.

Co zrobić, gdy zauważyliśmy u siebie podane objawy?

Gdy zauważyliśmy objawy podobne do opisanych powyżej powinniśmy się zgłosić do lekarza. W przypadku kobiet będzie to ginekolog, natomiast mężczyzn – urolog.

Jak lekarz rozpoznaje chorobę ?

Rozpoznanie rzęsistkowicy opiera się na wywiadzie oraz badaniu pacjentki/pacjenta, uzupełnionych badaniami laboratoryjnymi.
Istotna jest informacja odnośnie nowych partnerów seksualnych – objawy mogą pojawić się od 3 do 28 dni od momentu kontaktu z zakażonym partnerem. Gdy lekarz podejrzewa rzęsistkowicę, wykonuje najczęściej badanie polegające na pobraniu wydzieliny z pochwy lub męskiej cewki moczowej i oglądaniu jej pod mikroskopem. Stwierdzenie w takich obrazach rzęsistków potwierdza rozpoznanie. Często istnieje konieczność poszerzenia diagnostyki, celem wykrycia innych chorób przenoszonych drogą płciową , które mogą współistnieć z rzęsistkowicą.

Leczenie

Podstawowymi lekami stosowanymi w terapii są dostępne na receptę metronidazol, tynidazol, ornidazol.
Wymienione leki stosuje się w jednorazowej dawce doustnej. Wyjątek stanowią kobiety w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. U kobiet ciężarnych leki zamiast doustnie, stosowane są w postaci tabletek dopochwowych.

W poniższej tabeli przedstawiono leki stosowane w leczeniu choroby wraz z nazwami preparatów handlowych.

*Koszt kuracji może różnić się w zależności od apteki

Podczas leczenia stosunki seksualne są przeciwwskazane. Po zakończeniu terapii zaleca się wizytę kontrolną. Należy pamiętać, że przeciwko tej chorobie organizm nie wytwarza odporności, co oznacza możliwość ponownego zakażenia w przyszłości.

Czy mój partner/partnerka powinni być przebadani?

Tak. Wszyscy partnerzy seksualni, z którymi osoba zakażona odbywała stosunki seksualne w czasie ostatniego miesiąca powinni być zbadani przez lekarza oraz – niezależnie od stwierdzonych objawów – leczeni tak samo jak chory partner/partnerka.

Jakie są korzyści z podjęcia leczenia?

Podjęte leczenie zwykle szybko przynosi rezultaty w postaci ustąpienia objawów i poprawy samopoczucia. Jeśli było ono skuteczne, nie ma przeciwwskazań do seksu.
Leczenie jest bardzo istotne u kobiet ciężarnych, ponieważ pozwala uniknąć zakażenia dziecka podczas porodu.
Poza tym, zmniejsza się ryzyko nabycia innych chorób przenoszonych drogą płciową.

Profilaktyka

Ryzyko rzęsistkowicy można zmniejszyć poprzez:

unikanie ryzykownych zachowań seksualnych;
Powstrzymanie się od współżycia, gdy u któregoś z partnerów występują opisane powyżej objawy, do czasu wyjaśnienia ich przyczyny.
Stosowanie prezerwatyw (zmniejszają ryzyko nabycia choroby, lecz nie eliminują go w 100%).

Inne metody antykoncepcji nie chronią przed nabyciem zakażenia.

Jak oceniasz ten wpis?