Dla odważnych

Wiązanie. Shibari. Hojo jutsu.

Zanim przejdziemy do omówienia shibari, kilka słów o bondage – zniewoleniu

Bondage to jeden z filarów praktyk określanych mianem BDSM – bondage, dominacja, sadyzm, masochizm.

Do realizacji takiego zniewolenia, unieruchomienia służą przeróżne techniki i urządzenia- więzy, łańcuchy, kajdany, dyby, klatki, wszelkie inne, czasem wielce przemyślne urządzenia.

Wiązanie jest pewną wyróżniającą się grupą.

Mam na myśli wiązanie, krępowanie ciała przy pomocy lin, taśm, itp.

Wyróżniam wiązanie z całości praktyk bondage, gdyż – obok chłosty jest praktyką najbardziej kojarzoną z BDSM.

· Stosowane instrumentalnie dla uniemożliwienia ruchu/ucieczki osobie poddanej innym działaniom
· lub jako samodzielna wartość – w szczególności shibari.

Sprzęt jaki potrzebujemy to lina, sznur– prosty, powszechny i znany każdemu przedmiot, łatwo dostępny.

Obok liny może to być chusta, krawat, pończochy, itp. przedmioty zazwyczaj zawsze znajdujące się w zasięgu ręki.

Zastosowanie więzów – w jakiejkolwiek postaci – jest często wstępem do innych praktyk BDSM: chłosty, wystawienia na wstyd, poniżenia, penetracji i wymuszonych pieszczot, dręczenia niewygodną pozycją, podkreślenia zdominowania, itp.

Są osoby, którym do uzyskania satysfakcji wystarcza symboliczne skrępowanie, delikatne więzy miękką tkaniną, luźny oplot nadgarstków, itp.
Większość praktykujących BDSM preferuje jednak więzy skuteczne, obezwładnienie rzeczywiste, nie pozorowane.
Aby takie więzy były skuteczne, a zarazem bezpieczne – trzeba trochę praktyki.

Można zatem wiązać jak tam się chwilowo sznur układa, a można też robić to ze znawstwem i umiejętnością.

Krańcowym przykładem takiego dążenia do perfekcji w stosowaniu więzów jest shibari.

Termin Shibari należy tłumaczyć jako nazwę sztuki, umiejętności erotycznego wiązania, jako specyficzną technikę posługiwania się liną, więzami w celu wywołania emocji, erotycznych i estetycznych doznań, opartą na japońskich, tradycyjnych wzorcach.

Większość publikacji podaje stwierdzenie, iż pierwowzorem „shibari” jest Hojo jutsu ( inna nazwa Torinawa jutsu), czyli wywodząca się z epoki samurajów umiejętność posługiwania się liną dla unieruchomienia, obezwładnienia, pokonanego przeciwnika.

Hojo jutsu dosłownie tłumaczy się jako:

Ho = złapać, pochwycić,

Jo = lina,

Jutsu = sposób, sztuka wykonania

Hojo jutsu to czas Epoki Edo (1603 – 1868)
W pierwszym stuleciu była to praktyczna umiejętność, w kolejnych, obok pierwotnej roli, wykształciła się forma ceremonialna. Skomplikowane układy więzów, znaczenia wzorów i kolorów, rozróżnienie przeznaczenia.

Poniższe zdjęcia przedstawiają najczęściej pokazywane w literaturze wzory więzów hojo jutsu.